13/7/12

Σπουδή στον Αγνωστο Στρατιώτη

Του Αντώνη Μαρινάκη - Πολιτικού Αναλυτή
Σε αντίθεση με την ευγενή φύση της φιλοπατρίας, ο θορυβώδης εθνικισμός αποτέλεσε και αποτελεί  το πλέον προσφιλές καταφύγιο απατεώνων, υποκριτών, πατριδοκάπηλων και υποτακτικών στον κάθε ισχυρό μηχανισμό εξουσίας. Οι εξαιρέσεις σ' αυτήν την άποψη είναι λίγες και έχουν να κάμουν με αγνούς πλην αφελείς και μετρίου μορφωτικού επιπέδου εγκλωβισμένους που όντως αγαπούν τη χώρα τους μα γίνονται έρμαια πολιτικής εκμετάλλευσης απ' την γκαιμπελική δημαγωγία των αρχηγίσκων τους. O κορμός της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας φέρει αρκετά βαθειά σημάδια από τις πληγές τέτοιων αντιδημοκρατικών ''εθνοσωτήρων''.Σε αντιδιαστολή με τον Εθνισμό ο οποίος διακρίνεται από μία πηγαία,  ανιδιοτελή αφοσίωση στο Εθνος, ο Εθνικισμός υπό την μάσκα του Μεγαλοϊδεατισμού και των πέραν των εθνικών συνόρων ιμπεριαλιστικών επεκτάσεων οδηγεί κατ'ουσίαν στην ολοένα και αυξανόμενη εξάρτηση βλέπε συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου και της κυριαρχίας μας σε αυτόν.
Τόσο η πατροπαράδοτη Δεξιά όσο και η καθεστωτική Αριστερά στον τόπο μας, δεν μπόρεσαν ποτέ να ενσωματώσουν στην συλλογιστική τους την αμοιβαιότητα της συνύπαρξης του ταξικού με τον Εθνικό πόλεμο, του ταξικού με το εθνικό δίκαιο που ωθεί σε δράσεις. Η μεν Δεξιά κάλυπτε τις πολιτικές της ρυτίδες με το μακιγιάζ του εθνικισμού και της εχθροφοβίας η δε Αριστερά έκρυβε τις υπαρξιακές της ανησυχίες πίσω απ' το άρμα της υπακοής στη ''Μεγάλη Σοβιετική πατρίδα'',  και στον ''προλεταριακό διεθνισμό'', δαιμονοποιώντας τον αγώνα για πατριωτική εθνική υπόσταση.Οι εκάστοτε ηγεσίες και των δύο συνιστωσών του πολιτικού μας βίου ποτέ δεν προσέγγισαν με τον δέοντα σεβασμό τα κειμήλια και την διαχρονικότητα της Ελληνικής σκέψης και έτσι δεν μερίμνησαν για την σύσταση δομών που θα διασφάλιζαν αξίες καθαρά ελληνικές όπως η εθνική περηφάνεια, η ελευθερία, η αυτοδιάθεση, η προάσπιση της ''γης και του ύδατος'', η σεισάχθεια, η ανεκτικότητα στο διαφορετικό, η συνέχεια της γλώσσας και της παράδοσης.Με τη στάση τους άρχισαν να εθίζουν τον δημιουργικότατο και λεβέντη λαό μας στις τζούρες από ξένες φιάλες οξυγόνου για να μπορούν ανερυθρίαστα να βουτούν τα χέρια στον κρατικό η στον κομματικό κουρβανά και στη συνέχεια ν' ανοίγουν τις κερκόπορτες ρίχνοντας τα βάρη στην παγκόσμια κρίση, η στη μαεστρία του ξένου παράγοντα που λειτούργησε αθόρυβα και αναπόφευκτα.
Το αδυσώπητο ερώτημα ''μα, επιτέλους δεν υπάρχουν νέοι , άφθαρτοι, ικανοί και πατριώτες πολιτικοί;'' μόνο με το απαισιόδοξο παρακάτω ερώτημα μπορεί ν'απαντηθεί.''υπάρχουν πολιτικές υγιείς μήτρες που να τους επωάζουν
Στο σημείο που βρισκόμαστε μονάχα ύποπτοι εθνικά αναλυτές δεν μπορούν να εντοπίσουν ότι οι τεχνιέντως αντικρουόμενες έννοιες της ταξικής πάλης - ταξικού εχθρού και του εθνικού αγώνα - εθνικού κινδύνου είναι ταυτόσημες και λειτουργούν αλληλοεπιδρώμενες.Ο αγώνας για τη δίκαιη κατανομή του εθνικού πλούτου και της εγχώριας καπιταλιστικής συσσώρευσης και ο αγώνας για την εθνικά δομημένη και αποτρεπτική εθνική άμυνα είναι δύο όψεις στο ίδιο (εθνικό)νόμισμα.Ο στρατός  μας είναι τα ένστολα παιδιά του Λαού όπως και οι επιστήμονες και ο λαϊκος κλήρος, η εργατική μας τάξη και οι αγρότες. Οι κοινωνικοί αγώνες έχουν την ίδια Εθνική διάσταση όπως και η υπεράσπιση της Πατρίδας. Γιατί ο μόνος φρουρός του Εθνους ήταν και είναι πάντα ο απλός Λαός!Αυτός το κουβαλάει στους ώμους  τις δύσκολες ώρες  όταν οι γραφιάδες ψάχνουν μέσον διαφυγής.Αυτός είναι ο Αγνωστος Στρατιώτης που κείται μπροστά απ' το Κοινο-βουλιο και μας λαλλεί ότι χρειάζεται  Σπουδή και όχι σπονδή για να αναπαύεται έν ειρήνη!!!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

View My Stats

Twitter Updates